Bursa jest placówką koedukacyjną, feryjną, zapewniającą opiekę i wychowanie uczniom w okresie pobierania nauki po za miejscem stałego zamieszkania.

Młodzież zakwaterowana jest w pokojach 4, 3 i 2-osobowych. Łazienki (prysznice, toalety, umywalki) są wspólne na piętrze. Na każdej kondygnacji młodzież może korzystać z kuchenki, sali TV, sali cichej nauki. Bursa posiada własną kuchnię oraz stołówkę i zapewnia całodzienne wyżywienie.

Placówka w swojej ofercie zapewnia bardzo dobre warunki do nauki, rozwoju zainteresowań i spędzania czasu wolnego. Kadra pedagogiczna zapewnia opiekę 24h.
Nasi mieszkańcy są lauretami olimpiad, konkursów, stypendystami. Po każdym semestrze zdecydowana większość wychowanków osiąga średnią ocen 4,0 i powyżej.
Wyróżniamy się funkcjonowaniem wielu kół zainteresowań i sekcji, realizacją projektów i imprez kulturalnych, patriotycznych. Młodzież może korzystać z siłowni męskiej i żeńskiej, sauny, bilarda, piłkarzyków, stołu do ping-ponga, gier planszowych, PlayStation, punktu bibliotecznego, strefy relaksu, mebli ogrodowych.

Wyróżniających się wychowanków, aktywnych i działających na rzecz placówki nagradzamy, a wobec osób łamiących zasady pobytu wyciągamy konsekwencje.

Zapraszamy do obejrzenia bursowskich filmów:

Zaplecze lokalowe Bursy  autor - Ola C. nasza wychowanka
Wydarzenia w Bursie  autor - Ola C. nasza wychowanka

Odpowiedzi na wiele nurtujących pytań można znaleźć na naszej stronie internetowej w zakładce FAQ

Zachęcamy do polubienia naszej strony na Facebooku

Geneza i rozwój Bursy Szkolnictwa Zawodowego nr 1 w Zielonej Górze.

Chcąc ukazać historię powstania oraz organizację i działalność Bursy Szkolnictwa Zawodowego 1 należy cofnąć się do roku 1947, gdyż w tym czasie w Zielonej Górze zaczęło tworzyć się Szkolnictwo Zawodowe.

W 1947 roku z inicjatywy Ministerstwa Przemysłu Metalowego została zorganizowana Szkoła Przysposobienia Przemysłowego, która mieściła się w barakach wybudowanych dla jeńców w czasie II-ej wojny światowej, przy ul. Botanicznej 66.

Młodzież uczęszczająca do szkoły zamieszkiwała w całości w internacie, który mieścił się w tych samych barakach. Warunki bytowe młodzieży nie były najlepsze. Wychowankowie mieszkali w 20-to osobowych salach. Brak było centralnego ogrzewania. Uczniowie przebywali w internacie 6 miesięcy (tyle wynosił okres szkolenia). Była to przeważnie młodzież starsza a niejednokrotnie nawet uczestnicy ruchu oporu czy też żołnierze. Internat nosił miano koszar. Wszyscy wychowankowie nosili jednakowe umundurowanie. Regulamin internatu był dostosowany do regulaminu wojskowego.

Pierwszym dyrektorem szkoły (pod którą podlegał internat) był L. Smulski. Pełnił tę funkcję tylko kilka miesięcy i zastąpił go Wł. Masiadek. Następnym dyrektorem był mgr Bernard Mania a po nim objął stanowisko mgr Zamiara. Po odejściu p. Zamiary stanowisko objął mgr J. Wolanin (późniejszy wiceprzewodniczący WRM w Zielonej Górze). Po nim funkcję sprawował Wł. Szymański. W 1957 roku funkcję dyrektora szkoły objął Jerzy Waszczyk (obecnie jego nazwisko nosi ulica prostopadła do ul. Botanicznej). W tym samym roku w pomieszczeniach Szkoły Przysposobienia Przemysłowego otwarto trzyletnią Zasadniczą Szkołę Budowlaną i Technikum Budowlane dla pracujących. W tych samych budynkach nadal funkcjonuje przyszkolny internat.

Po wybudowaniu w 1958 roku budynku dla Szkoły Rzemiosł Budowlanych i Technikum Budowlanego powstała tu również Roczna Szkoła Budowlana (RSB). W roku 1963 powołano do życia Bursę Szkolnictwa Zawodowego, której pierwszym kierownikiem został J. Milach – jednocześnie dyrektor RSB. Bursa w tym czasie mieściła 410 wychowanków z następujących szkół:

• Rocznej Szkoły Budowlanej
• Szkoły Rzemiosł Budowlanych
• Technikum Budowlanego
• Technikum Mechanicznego.

W okresie działania Rocznej Szkoły Budowlanej część baraków została przebudowana. We wszystkich budynkach zamieszkałych przez młodzież założono centralne ogrzewanie. Prace powyższe zostały wykonane przez uczniów wymienionej szkoły. Do roku 1964 nie został przebudowany tylko jeden barak, w którym mieszkała młodzież Technikum Mechanicznego.

Od 01.09.1964 roku kierownikiem Bursy Szkolnictwa Zawodowego zostaje mgr Tadeusz Szczecina. W tym też roku zostaje opracowany perspektywiczny (5 – letni) plan remontów i wyposażenia bursy. Zgodnie z jego założeniami każdego roku miał być przeprowadzony remont kapitalny jednego bloku i wyposażenia w sprzęt. W lutym 1965 r. warsztaty Szkoły Rzemiosł Budowlanych przystąpiły do remontu bloku V, który był zamieszkany przez młodzież Technikum Elektrycznego. Młodzież mieszkała tutaj w 16 i 20 – to osobowych salach, wyposażonych w metalowe łóżka. Brak było szafek nocnych, szafy były zniszczone, brakowało krzeseł. Wyposażenie innych bloków (pozostałych czterech) było podobne do bloku V, z tym, że część sal posiadała nowe szafy trzydrzwiowe. Jadalnia – stołówka nie była estetyczna, dlatego też młodzież niechętnie w niej przebywała.

Rok szkolny 1965/66 przywitał 410 wychowanków odnowionymi salami sypialnymi. Odmalowane zostały również wszystkie bloki. Zgodnie z planem, od lutego 1966 r. przystąpiono do kapitalnego remontu bloku IV – tego. W tym czasie również wyposażono blok V w nowy sprzęt. Po takim zagospodarowaniu mógł on świecić przykładem estetyki i czystości.

Rok szkolny 1966/67 przynosi dalszą poprawę wyposażenia bloków IV i V. Zmienił się też wygląd stołówki. Tworzy się Internacką Izbę Chorych, którą opiekuje się lekarz – p. Fiałkowski. W tym też roku do kapitalnego remontu zostaje oddany blok III, a młodzież od 16 lutego 1967 r. zamieszkuje świetlicę ogólną. To kolejny rok pracy nad dalszą poprawą warunków socjalno – bytowych wychowanków zamieszkujących w placówce.

Od września 1967 roku rozpoczyna się zagospodarowanie terenu wokół bursy. Powstaje boisko do piłki nożnej. Uruchomiona zostaje świetlica ogólna i klub „Ruch”. Ogromną pomocą służy dyrektor Technikum Budowlanego Jerzy Waszczyk.

W roku 1969 powstaje projekt budowy nowego internatu na 380 miejsc. Należy przeprowadzić rozbiórkę bloku na którego miejscu ma stanąć nowy. Pracami zajmują się warsztaty szkolne Zespołu Szkół Budowlanych im. Tadeusza Kościuszki i młodzież mieszkająca w Bursie.

31.08.1971 roku oddano do użytku nowy, piękny internat ze stołówką i świetlicą. Wychowankowie zakwaterowani w placówce pomagają w drobnych pracach wykończeniowych i porządkowych (wnoszenie tapczanów, mycie umywalek) Cały rok trwa wyposażenie pomieszczeń mieszkalnych w nowe meble. W październiku tego roku zostaje założony radiowęzeł.

BURSA SZKOLNICTWA ZAWODOWEGO nr 1 w Zielonej Górze do roku 1997 finansowo i merytorycznie podlegała pod Kuratorium Oświaty i Wychowania w Zielonej Górze.

W 1996 roku została zmieniona nazwa placówki z Bursy Szkolnictwa Zawodowego nr 1 na Bursę Szkolną i otrzymała brzmienie:

Bursa Szkolna jest samodzielną placówką publiczną zapewniającą opiekę i wychowanie w okresie pobierania nauki poza miejscem stałego zamieszkania. Bursa Szkolna sprawuje opiekę częściową nad wychowankiem. Opieka ta polega na uzupełnieniu przez placówkę tych funkcji rodziny, które nie mogą być prawidłowo wypełnione w okresie trwania roku szkolnego.

W 2005 roku została zmieniona nazwa placówki z Bursy Szkolnej na BURSĘ.

Autor: mgr Małgorzata Kowalczyk

Komunikacja Miejska:

Do Bursy można dojechać autobusami MZK z przystanku przy Dworzec Główny (Centrum Przesiadkowe) w kierunku Botaniczna, Jędrzychów.
Przystanek docelowy przy ul. Botanicznej – Botaniczna. Szczegółowy rozkład jazdy i wyszukiwarka połączenia www.mzk.zgora.pl

Samochód:

Lokalizacja Bursy - ul. Botaniczna 60, Zielona Góra
GPS  51°5506.2"N 15°2956.1"E

Mapy Google