Gmina Kłodawa leży w centralnej Polsce w województwie wielkopolskim nad rzeką Rgielewką. Znajduje się w regionie atrakcyjnym pod względem gospodarczym ze względu na bogactwa naturalne i gleby o dużych walorach bonitacyjnych. Największym i najbardziej znanym zakładem pracy jest Kopalnia Soli "Kłodawa", która stanowi jedno z głównych źródeł utrzymania mieszkańców. Gminę o powierzchni 129 km zamieszkuje 14.500 osób, a samo miasto 7.300 mieszkańców .

Historia placówki sięga roku 1937. W tym roku z inspiracji kierowniczki szkoły podstawowej, Michaliny Remieszko (1901-1970), niestrudzonej w budowaniu kłodawskiej oświaty, władze miasta podjęły decyzję o konieczności wybudowania nowej szkoły podstawowej, ponieważ dotychczasowa była niewystarczająca dla tak dużej liczby uczniów. W tym samym roku wykupiono od Stanisława Wapińskiego grunt na zachodnim krańcu miasta. W 1938 roku ruszyła budowa, ale do wybuchu wojny wykopano tylko fundamenty uwzględniając nawet salę gimnastyczną. Budowę wznowiono, choć bez sali gimnastycznej, w 1949 roku, kiedy to postanowiono utworzyć drugą szkołę podstawową w Kłodawie, wykorzystując istniejące wcześniej fundamenty. Po trzech latach, w 1952 r., budynek, (choć nie gotowy) oddano do użytku. Szkołę Podstawową nr 2 otworzył młody dyrektor, do niedawna nauczyciel u p.Kierownik Michaliny Remieszko, Jerzy Rybicki. W tym właśnie momencie podjęto działania, aby w Kłodawie powstało liceum ogólnokształcące .

Ta idea pojawiła się w niektórych kręgach mieszkańców już na przełomie 1949/1950, kiedy powstała w Kłodawie Kopalnia Soli Potasowej i Jadalnej. To właśnie władze kopalni domagały się utworzenia takiej placówki. Miało to oczywiście swoje uzasadnienie. Otwarcie tak dużego zakładu przemysłowego w małym miasteczku musiało spowodować napływ ludności z zewnątrz, ponieważ brak było specjalistów na miejscu. Przybywający pracownicy uzależniali swoją stabilizację w Kłodawie od tego, czy będą mieli gdzie mieszkać i kształcić swoje dzieci. Stąd też tak duże poparcie dla idei powstania LO w Kłodawie. Do głównych inicjatorów pomysłu należeli członkowie Komitetu Rodzicielskiego nowej Szkoły Podstawowej nr 2, inż. Władysław Adamczyk, Karolina Hołdun, bibliotekarka tej szkoły, jej dyrektor ? Jerzy Rybicki, inż. Jan Cedro oraz Bolesław Bernacki i kierowniczka Szkoły Podstawowej nr 1, Michalina Remieszko .

Grupa inicjatorów wystąpiła o poparcie w tej sprawie do lokalnych władz miasta. Władze te, a głównie ówczesny przewodniczący Miejskiej Rady Narodowej w Kłodawie, odrzuciły wniosek z powodu małej liczby mieszkańców i nieposiadania przez Kłodawę statusu miasta powiatowego. Wobec tej odmowy Komitet Rodzicielski wysłał grupę swoich członków do Warszawy do Ministerstwa Oświaty w celu podjęcia próby uzyskania zgody od władz centralnych. I rzeczywiście, po właściwym wyjaśnieniu problemu ministerstwo wyraziło zgodę i nakazało organom terenowym wprowadzenie tego planu w życie. W ten sposób 1 września 1953 r. rozpoczęła się nauka w klasie VIII, która według ówczesnego systemu była pierwszą klasą licealną. Liczyła 39 uczniów. Jej wychowawcą był dyrektor Jerzy Rybicki .

 W latach 1953/57 szkoła przekształciła się ostatecznie w tzw. Jedenastolatkę. W wyniku reformy oświatowej w 1955 r. zmieniła nazwę na: Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące w Kłodawie. Bardzo ważnym wydarzeniem był na pewno rok 1957, czyli rok pierwszej matury. Szkoła była już w tym momencie dobrze zorganizowana. Grono pedagogiczne, uczące tylko w liceum, składało się z 11 osób. Pierwsi maturzyści opuścili szkołę w 1957 roku. Na 31 uczniów klasy XI do egzaminu dojrzałości zostało dopuszczonych 30, a maturę zdało 25. W 1962 roku szkoła mogła się pochwalić już ponad 150 absolwentami liceum. W latach 1961/63 istniało także Liceum Ogólnokształcące dla Pracujących. Po zakończeniu roku szkolnego 1965/66 doszło do oddania na Osiedlu Górniczym nowego budynku dla Szkoły Podstawowej nr 2, co spowodowało zmianę nazwy szkoły. Od 1966 r. było to Liceum Ogólnokształcące w Kłodawie .

W 1973 r. nastąpiła kolejna reorganizacja szkoły. Został utworzona Zbiorcza Szkoła Gminna, której dyrektorem mianowano mgr Jana Grzegorzewicza. W skład szkoły weszło także Liceum Ogólnokształcące, którego dyrektorem został mgr Jerzy Kurowski, długoletni nauczyciel matematyki. Funkcję tę pełnił od 1973 do 1984 roku. W okresie jego władzy działo się bardzo wiele. Budynek został poddany gruntownemu remontowi i modernizacji. Rozwiązano wreszcie problem sanitariatów, zbudowano szambo, a łazienki umieszczono wewnątrz szkoły. W 1974 r. powstało także asfaltowe boisko do piłki ręcznej. W 1983 r. szkoła ponownie stała się samodzielną placówką o nazwie Liceum Ogólnokształcące.

Kolejny okres przemian w Liceum Ogólnokształcącym w Kłodawie wiąże się z nowym dyrektorem, którym w latach 1990/96 był mgr inż. Roman Kopczyński. Człowiek obdarzony wielką energią i zmysłem gospodarskim doprowadził w 1992r do rozbudowy budynku o klatkę schodową. Wydłużono przy tym korytarze i tam przeniesiono sanitariaty oraz wybudowano stumetrową bieżnię i boisko do piłki nożnej, a nawierzchnia na boisku piłki ręcznej została zmieniona .

 Z początkiem września 1996 roku doszło do połączenia dwóch działających na terenie Kłodawy szkół średnich. W wyniku połączenia Zespołu Szkół Zawodowych i Liceum Ogólnokształcącego utworzono Zespół Szkół Ponadpodstawowych w Kłodawie, którego pierwszym dyrektorem była dr Barbara Gańczyk. 

W 2002 roku powołany został Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych w Kłodawie. Doszło do formalnego, lecz nie fizycznego połączenia szkół. Do dnia 4 lutego 2002 roku funkcjonowały one pod jedną nazwą w dwóch budynkach, znajdujących się na przeciwległych krańcach miasta. W budynku A (budynek liceum) uczyła się młodzież licealna i technikum, natomiast w budynku B (budynek na terenie Kopalni) - uczniowie szkoły zawodowej.

W latach 2001 – 2013 ukończono budowę nowego skrzydła szkoły oraz dokonano termomodernizacji starej części szkoły. W 2014 roku oddano do użytku nową salę gimnastyczną.