XXIII Liceum Ogólnokształcące im. ks. prof. Józefa Tischnera jest placówką na stałe związaną z Widzewem. Niewątpliwym atutem jest doskonała lokalizacja naszej szkoły. Łatwo jest dojechać z każdego miejsca w Łodzi i również spoza miasta, ponieważ stacja jest blisko. Współpracujemy z instytucjami nauki i kultury, Uniwersytetem Łódzkim oraz AHE, Centrum Dialogu im. M. Edelmana, co sprzyja poszerzaniu horyzontów młodzieży i urozmaicaniu nauki. Szkoła cały czas unowocześnia swoje wnętrze, np. dwie sale gimnastyczne po remoncie (pierwsza blisko 400 m2, druga niecałe 250 m2), sale fitness z lustrami, bogato wyposażone pracownie (24 sale), systematycznie odnawiane sale lekcyjne, korytarze, pomieszczenia ogólnodostępne. Na głodnych i spragnionych czeka sklepik ,,Żaczek”, oferujący ciepłe obiady, przekąski i przysmaki. Obok sklepiku znajduje się ponad 50 metrowa sala do dyspozycji uczniów. Na terenie placówki mamy automaty z napojami i posiłkami. Odpoczynek zapewniają liczne kąciki z kanapami i pufy, rozmieszczone na terenie całej szkoły, aby nasi uczniowie mogli zregenerować siły i uspokoić umysły. Unikalną zaletą liceum jest posiadanie patio z którego w ciepłe dni chętnie korzystają nasi wychowankowie. Obok znajduje się park widzewski z którego chętnie korzystamy na zajęciach wychowania fizycznego lub godzinach wychowawczych. Na przerwach możemy korzystać z szachów, stołów do tenisa stołowego.
Szkoła znajduje się w atrakcyjnej logistycznie lokalizacji. Do placówki można dojechać koleją (stacja znajduje się 500 m od szkoły), autobusem (64A, 64B, 80A, 80C, 75A, 75B) oraz tramwajem (8, 9, 10A, 10B). Obok szkoły przebiega ścieżka rowerowa.
Dzieciństwo: 1945-1947. X Państwowe Koedukacyjne Gimnazjum i Liceum
W niespełna miesiąc po wyzwoleniu miasta od okupacji niemieckiej, na mocy decyzji Delegata Rządu powołano w dzielnicy Widzew, pierwszą w jej historii szkołę średnią – X Państwowe Koedukacyjne Gimnazjum i Liceum. Na siedzibę szkoły przeznaczony został nieistniejący już budynek przy ul. Szpitalnej 9. Pierwszym dyrektorem został działacz Związku Nauczycielstwa Polskiego Dionizy Sobociński, jego zastępcą - Eugeniusz Zelenay. Był to czas, w którym zmaterializowała się idea obecna wśród widzewskiej społeczności od lat międzywojennych. Pragnienia, dążenia mieszkańców dzielnicy przybrały w lutym 1945 roku realny kształt szkoły średniej, a niezaspokojone dotychczas potrzeby kształcenia, awansu społecznego, poszerzenia horyzontów intelektualnych zyskiwały szansę realizacji. Niewielki budynek przy ul. Szpitalnej w krótkim czasie zaczęło odwiedzać 300 uczniów podzielonych na 9 oddziałów. Charakterystyczne dla tych czasów silne zróżnicowanie pod względem wieku, wymogło konieczność specyficznej organizacji szkoły. Do południa uczęszczała młodzież w wieku szkolnym, po południu dorośli i pracujący. Pierwsze sukcesy i powody do dumy pojawiły się już w tych pionierskich latach. Na przekór trudnościom szkoła osiągnęła wyróżniające w skali Łodzi wyniki nauczania, co wynagrodzone zostało darem w postaci projektora filmowego, wzbogacającego środki dydaktyczne. Zorganizowano pierwszą spółdzielnię uczniowską uznaną w latach 1946 i 1947 za najlepszą w naszym mieście. Korzystając z tej szczególnej sytuacji grupa uczniów X Gimnazjum i Liceum z własnej inicjatywy nawiązała kontakt ze znakomitym polskim aktorem Aleksandrem Zelwerowiczem, który przez kilka miesięcy prowadził z nią nadprogramowe zajęcia teatralne. W drugim roku nauki (1946) szkoła liczyła sobie 404 uczniów zapisanych do 10 oddziałów. Co ciekawe - promocję uzyskało 288 osób. Na dzisiejsze normy wynik nie był imponujący - pamiętajmy jednak, że przed kilkoma zaledwie miesiącami skończyła się wojna. Wielu uczniów miało trudności z zaspokojeniem podstawowych potrzeb życiowych, pozbawionych było wsparcia swych bliskich, którzy podczas okupacji zaginęli lub stracili życie, lub swój dorobek. Wielu wreszcie równolegle z nauką pracowało zawodowo.
Wiek wczesnoszkolny: 1947-1961
2 marca 1947 roku czteroletnie gimnazjum i dwuletnie liceum połączone zostały w czteroletnie liceum o jednolitym profilu kształcenia. Już wiosną następnego roku uczniowie i nauczyciele przeprowadzili się do istniejącego do dziś budynku przy ul. Armii Czerwonej 41 (obecnie al. Piłsudskiego 101). Równocześnie z przeprowadzką nastąpiła zmiana nazwy i organizacji szkoły. Na podstawie instrukcji ministerstwa oświaty połączono istniejącą od 1945 roku Szkołę Podstawową nr 81 z byłym już X Gimnazjum i Liceum w tzw. "jedenastolatkę", czyli 7 klas nauczania podstawowego i 4 klasy nauczania ponadpodstawowego. Od maja 1948 roku nazwa szkoły brzmiała IV Ogólnokształcąca Szkoła Stopnia Podstawowego i Licealnego TPD (Towarzystwa Przyjaciół Dzieci) zaś od 14.IX.1952. IV Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące TPD w Łodzi. Wykorzystywany od 1948 roku budynek, wybudowany i oddany do użytku został jeszcze przed II Wojną Światową w 1934 roku. Mimo to był gmachem przestronnym i jak na swoje czasy dość nowoczesnym. Liczył sobie wówczas 14 lat. Od początku zaprojektowany dla potrzeb edukacji, był przedmiotem dumy władz miasta, "było w nim 20 klas wykładowych, dwie pracownie, sale gimnastyczne, sala gospodarstwa domowego, biblioteka, czytelnia, dwie sale dla przedszkola oraz dom nauczycielski dla pracowników szkoły" - informowała prasa łódzka lat trzydziestych. Uczniowie i nauczyciele wspominając dziś dawną siedzibę szkoły, określają jej położenie zwrotem - "na górce". W 1957 roku zaczynają dzieje się Liceum Ogólnokształcącego oznaczonego numerem XXIII. Reorganizacja systemu oświaty rozdzieliła szkołę podstawową od liceum., wciąż jednak obie placówki koegzystowały w tym samym budynku przy ul. Armii Czerwonej 41. Wraz z nową nazwą liceum zyskało swego pierwszego patrona. Został nim Ludwik Waryński.
Nowa siedziba
W końcu lat pięćdziesiątych dwudziestego wieku w związku ze zbliżającą się rocznicą Tysiąclecia Państwa Polskiego rozpoczęto, budowę "tysiąca nowych szkół na tysiąclecie państwowości". Wśród nich znaleźć miał się również nowy budynek dla XXIII Liceum Ogólnokształcącego. Kamień węgielny pod przyszłą budowę wmurowano uroczyście 13 grudnia 1958 r. Znaczna ilość prac wykonana została dzięki społecznej aktywności pracowników pobliskich zakładów przemysłowych - Wifamy, WZPB im. 1 maja, Anilany. Patronat nad budową sprawował Związek Spółdzielczości Spożywców Społem, ponoszący jednocześnie znaczną część kosztów. Trzy lata budowy zaowocowały niezwykłym i nowoczesnym jak na owe czasy obiektem. Rozległy, niezbyt wysoki budynek nazywany ze względu na zamierzoną koegzystencję kilku placówek, "kombinatem szkolnym", służy naszemu liceum do dziś. Znana wszystkim uczniom i nauczycielom siedziba oddana została uroczyście do użytku 1 września 1961 roku. W latach sześćdziesiątych, obok XXIII Liceum Ogólnokształcącego, korzystały z niej: Zespół Szkół Ekonomicznych i Handlowych, w późniejszym czasie Studium Hotelarskie, Szkoła Podstawowa nr 200, a współcześnie Hufiec ZHP Łódź Widzew oraz Szkoła Policealna Techniki Dentystycznej. Wkrótce po otwarciu, do szkoły przybywały liczne delegacje, które z zainteresowaniem i podziwem zwiedzały ten "żywy pomnik" powstały dla uczczenia 1000 - letniej historii państwa. W "Kronice Tysiąclatki" znajdują się wpisy gości pochodzących ze Związku Radzieckiego, Wietnamu, Birmy, Ekwadoru, Włoch, Niemiec i wielu innych. XXIII Liceum zaczęło w ten sposób, jeszcze nieśmiało, nawiązywać swe pierwsze międzynarodowe kontakty. 7 września 1961 XXIII Liceum Ogólnokształcące otrzymało ufundowany przez Zakłady Przemysłu Bawełnianego im. Adama Mickiewicza sztandar. Dotychczasowe oficjalne zapisy relacjonujące oddanie szkoły do użytku, pomijały zdarzenia anegdotyczne. Możemy chyba po upływie wielu lat ujawnić, iż miał wówczas miejsce znamienny dla ówczesnego stylu i tempa budowania wypadek będący dla wszystkich uczestników inauguracji tajemnicą poliszynela. Według relacji Pana Jerzego Sapały (absolwent szkoły z 1962 r.) w przeddzień uroczystości, która odbywała się na zewnętrznym dziedzińcu, miała miejsce mała katastrofa budowlana. Zamykająca wschodnie skrzydło rotunda (zwana potocznie "okrąglakiem") zapadła się wewnątrz ukazując spękane ściany i musiała zostać wyłączana z użytkowania. Dla zamaskowania tego zdarzenia, zasłonięta została 1. września blejtramami i transparentami. Nowa siedziba miała wiele zalet, z których najważniejsze to przestronność, wygodne ciągi komunikacyjne, niewielka ilość kondygnacji i jasność pomieszczeń. Duża ilość powierzchni przeszklonych zapewnia wystarczającą ilość światła dziennego nawet w sezonie jesienno- zimowym. Szkoła miała do dyspozycji salę gimnastyczną z zapleczem, szatniami i natryskami, dziewiętnaście izb lekcyjnych, w tym specjalnie przystosowane pracownie: chemiczną, fizyczną, przysposobienia obronnego, wychowana technicznego, gabinet lekarski, dentystyczny i świetlicę. Gmach jest atrakcyjnie położony, przy głównej arterii komunikacyjnej dzielnicy, na osi wschód -zachód, wkomponowany od południa w Park Widzewski, posiada zamknięty dziedziniec wewnętrzny i duży dziedziniec zewnętrzny przylegający do ulicy, służący kiedyś za plac zbiórek młodzieży, a obecnie parking. Uczniowie i nauczyciele nadali z czasem własne nazwy niektórym częściom budynku. Znacznych rozmiarów podcienia początkowo niezamknięte stanowiły przejście pod frontową częścią budynku łączące dziedzińce zewnętrzny i wewnętrzny. Z czasem zostały one zabudowane oszklonymi profilami stalowymi a powstały w ten sposób przedsionek nazywany jest "akwarium", zaś sale lekcyjne znajdujące się nad nim "Kamczatka" - z racji dużej odległości, jaką trzeba przebyć, idąc tam z okolic np. pokoju nauczycielskiego. Oddana w 1961 r. siedziba XXIII Liceum Ogólnokształcącego jest wciąż funkcjonalna i mogłaby, pod warunkiem przeprowadzenia niezbędnych prac konserwacyjnych i modernizacyjnych, dobrze służyć szkole jeszcze przez wiele lat.
Wiek młodzieńczy i dojrzały: 1961-1991
Wraz ze zmianą nazwy i siedziby szkoła weszła w okres długotrwałej stabilizacji. Na wiele lat ustalił się skład rady pedagogicznej, baza rekrutacyjna szkoły i kontakty z pobliskimi instytucjami. Ukształtował się wizerunek szkoły najczęściej przywoływany w pamięci. Już w nowym gmachu do 1968 r. opuściły liceum ostatnie roczniki uczniów klas oznaczanych numeracją 8, 9, 10, 11, i rozpoczął się nabór do czteroletniej szkoły średniej, istniejącej do 2004 roku. W roku szkolnym 1967/68 reforma edukacji zapoczątkowana w 1961. r. dotarła do liceów. Przyjęto wówczas pierwszych absolwentów ośmioklasowych szkół podstawowych. Wdrożone zostały nowe programy nauczania i nowe podręczniki do wszystkich przedmiotów. Wszyscy dawni uczniowie zgodnie wspominają dziś niezwykle życzliwą dla nich atmosferę XXIII Liceum Ogólnokształcącego. Powtarza się opinia o środowisku przyjaznym dla młodzieży. Odnajdowały tu swe miejsce indywidualności, których rozwój nie dawał się zamknąć w sztywne ramy "drylu" lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Grono pedagogiczne składające się, w znacznej mierze, z indywidualności nie mniejszych, potrafiło zaakceptować kręte czasem drogi, którymi ich podopieczni dochodzili do dojrzałości i wiedzy. Znaleźli wówczas swe miejsce w naszej szkole: Krzysztof Jasiński (absolwent z 1962 r.) później aktor, reżyser, założyciel i wieloletni dyrektor krakowskiego teatru STU, szef krakowskiego ośrodka telewizyjnego w latach dziewięćdziesiątych, twórca popularnego telewizyjnego cyklu "Benefis...", Zbigniew Wichłacz (1966) operator filmowy, Michał Kasiński (1964) wojewoda łódzki w latach dziewięćdziesiątych i wielu innych. Życie szkoły toczyło się nie tylko w salach lekcyjnych, składały się na nie również działania wykraczające poza realizację programów nauczania. Oto niektóre z inicjatyw podjętych przez społeczność szkolną We frontową ścianę szkoły w 1964 r. uroczyście, wmurowana została tablica pamiątkowa z okazji Tysiąclecia Państwa Polskiego. Pierwszy raz w 1969 r. uroczyście wręczono w szkole dowody osobiste uczniom, którzy ukończyli 18 lat. Do wspólnych sukcesów uczniów i nauczycieli zaliczyć trzeba: Zajęcie przez nasze liceum I. miejsca w "Żakinadzie Młodzieży Szkolnej i Studenckiej Miasta Łodzi" w 1966 r., dyplom w 1969 r. za najlepsze recenzje teatralne od Towarzystwa Przyjaciół Łodzi i Kuratorium Okręgu Szkolnego. W 1971 r. uczennice Marlena Miarczyńska i Barbara Chara, przygotowane przez H. Soczówkę, odniosły sukces w eliminacjach wojewódzkich I Olimpiady Języka Polskiego i Literatury a Marlena Miarczyńska reprezentowała szkołę w zawodach ogólnopolskich.
W 1975 zorganizowane zostały uroczyste obchody Jubileuszu Trzydziestolecia Szkoły. W skład Honorowego Komitetu Obchodów weszli, obok Apolonii - Zawiły Łuczak, Eugeniusza Zelenaya i Tadeusza Podwysockiego byłych dyrektorów i nauczycieli szkoły, przedstawiciele władz, a także przedstawiciele widzewskich zakładów pracy: Andrzej Piotrowski, Ludwik Spruch, Wiesław Szymajda, Maria Święcicka, Michalina, Tatarkówna-Majkowska, Edmund Wawrzyński, Eugeniusz Żyszkiewicz, Arkadiusz Ciupiński, Alojzy Dworniczak Henryk Grenda, Edward Jabłonka, Wanda Jabłońska, Janusz Leszczyński, Czesława Pilc. Do jubileuszowego 1975 roku szkołę ukończyło 2010 absolwentów z czego w nowej siedzibie aż 1428. Zarówno nauczyciele jak i uczniowie XXIII. Liceum Ogólnokształcącego bardzo chętnie uczestniczyli we wspólnych przedsięwzięciach turystyczno krajoznawczych. Najchętniej uprawianymi formami aktywności były rajdy piesze np. w Górach Świętokrzyskich czy Jurze Krakowsko - Częstochowskiej, wspólne biwaki szkolne i harcerskie organizowane w soboty i niedziele. Biwaki te odbywały się m.in. we wspomnianym już ośrodku w Grotnikach oraz nad Zalewem Sulejowskim, w którego budowę swój wkład wnieśli uczniowie szkoły. Te formy wypoczynku, edukacji krajoznawczej i jednocześnie integrowania społeczności szkolnej wymagały od uczestników znacznego wysiłku fizycznego i odporności na niewygody oraz przynosiły znakomite efekty edukacyjne i wychowawcze. Na rajdach, obozach pieszych i biwakach młodzież sama troszczyła się o wyżywienie, nocowała często w spartańskich warunkach i wędrowała bez względu na pogodę. Dla kadry pedagogicznej nie było żadnej taryfy ulgowej. Spośród osób zaangażowanych, w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, w propagowanie aktywnych form turystyki wspomnieć wypada profesorów Annę Konkiel, Włodzimierza Krawczyka, Lecha Pietrzyka, Zdzisława Szczepańskiego, Ryszarda Malinowskiego. Aktywność społeczności szkolnej ściśle wiązała się z działającym tu szczepem harcerskim, a młodzież czerpała wiele satysfakcji ze współuczestniczenia w jego inicjatywach. Organizowane przedsięwzięcia były na tyle atrakcyjne, iż przyciągały uczniów niezrzeszonych. Byli i tacy, którzy przez cały okres nauki czynnie uczestniczyli w pracach szczepu nigdy do harcerstwa nie wstępując. Spośród nauczycieli opiekujących się szkolnym hufcem wymienić wypada Irenę Sagalarę, Barbarę Zduniak i wspomnianego już Zdzisława Szczepańskiego. Uczniowie liceum bardzo licznie i chętnie korzystali z wakacyjnego wypoczynku na obozach harcerskich, pod namiotami. Miejscowości takie jak nadmorskie Rowy i Jarosławiec czy Obrowo k. Bytowa utrwaliły się w pamięci wielu dorosłych dziś absolwentów jako miejsca magiczne. Miejsca młodzieńczych uniesień i pierwszych prób bycia dorosłym. Lata sześćdziesiąte i siedemdziesiąte przynoszą znaczące zmiany urbanistyczne i społeczne w środowisku lokalnym. Na tak zwanym dziś "Starym Widzewie" powstały nowe osiedla mieszkaniowe: przy ul. Zbiorczej, Szpitalnej, Konstytucyjnej i Niciarnianej, nieopodal na południe, osiedle Zarzew. Stały się one naturalną bazą rekrutacyjną dla naszego liceum. W otoczeniu szkoły ubyło starych, ubogich domków pozbawionych bieżącej wody i kanalizacji. W końcu lat siedemdziesiątych wyrastać zaczął duży zespół osiedli mieszkaniowych nazywanych zbiorczo Widzew Wschód, którego osiami są ulice Rokicińska i Puszkina. Oblicze dzielnicy ulegało diametralnym zmianom. Widzew stawał się wielkim skupiskiem ludności różnych profesji i różnego pochodzenia, zaś lokalizacja siedziby szkoły z peryferyjnej zmieniła się na centralną. Od sportu w XXIII Liceum Ogólnokształcącym nie sposób było uciec i decydowały o tym nie tylko czynniki wewnętrzne. Nic dziwnego skoro vis a vis, po drugiej stronie ulicy Armii Czerwonej znajdował się stadion i hala sportowa RTS Widzew a w przylegającym do budynku szkoły Parku Widzewskim basen i hala sportowa klubu Anilana. Od połowy lat siedemdziesiątych zaczęło się pasmo niepowtarzalnych sukcesów drużyny piłkarskiej "Widzewa Łódź". Nie oznacza to, że wszyscy uczniowie i nauczyciele stali się kibicami uczęszczającymi na mecze. Odległość od dziedzińca szkoły do stadionu w linii prostej nie przekracza 100 metrów, wystarczyło więc podczas przerwy przebyć ten odcinek by obserwować z bliska trenujące "gwiazdy" tego formatu co Z. Boniek, W. Smolarek, J. Młynarczyk. Piłkarzy spotykało się w okolicach budynku szkoły, czasem romansujących z uczennicami a czasem robiących zakupy w okolicznych sklepach. Niekiedy to uczniowie szkoły, jak choćby Tomasz Łapiński, zostawali gwiazdami klubu i reprezentacji Polski. Byli też wśród uczniów oraz grona pedagogicznego gorący sympatycy drużyny, chętnie uczęszczający na mecze ligowe. Do nich zaliczał się m. in. nauczyciel matematyki i wicedyrektor liceum Henryk Cieślak zwany powszechnie Kaziem. Osiągnięcia sportowe stały się, w owych latach, jedną z wizytówek naszej szkoły a kultura fizyczna integralną częścią działalności. Szkoła kilkakrotnie zajmowała wysokie lokaty pod względem usportowienia wśród szkół średnich dzielnicy Widzew, (w latach 1962/63, 1976/77, 1977/78, 1978 /79, 1983/84 i 1987/88). Dyscyplinami koronnymi młodzieży naszej szkoły były gry zespołowe, a szczególnie piłka koszykowa i piłka ręczna. Do największych sukcesów w piłce koszykowej dziewcząt zaliczyć trzeba złote medale zdobyte w mistrzostwach województwa łódzkiego w latach: 1981/82,1984/85, 1985/86, srebrne medale w latach 1982/83, 1983/84 i 1986/87. W 1980/81 koszykarki RTSu Widzew, w skład którego wchodziły nasze uczennice, zdobyły IV miejsce w Polsce. Dwie uczennice naszej szkoły - Agata Olczyk i Marzena Julkowska wchodziły w skład zespołu, który w Mistrzostwach Polski Juniorek w 1986 roku zdobył brązowy medal, a w roku 1987 - złoty. W kadrze narodowej grała Zdzisława Gortat - obecnie trener koszykówki (zbieżność nazwisk z Marcinem Gortatem przypadkowa). Sukcesy chłopców w piłce ręcznej to brązowe medale w latach: 1971, 1974, 1975 i 1993. W I ligowej drużynie "Anilany" oraz w reprezentacji Łodzi grali Wojciech Stasio, Jerzy Kałamarz, Marcin Kondek, a Michał Moder był w reprezentacji Łodzi juniorów. Reprezentantami Polski w piłce nożnej byli: wspomniany już Tomek Łapiński, Bogusław Plich i tragicznie zmarły Jacek Płuciennik - absolwenci naszej szkoły. Udziałem uczniów i nauczycieli, były również znaczące sukcesy lekkoatletyczne. Przykładem mogą być zawody o Puchar "Przeglądu Sportowego", w roku 1983/84, w którym nasza szkoła zdobyła nagrodę za zajęcie I. miejsca. Rok szkolny 1980/1981 był czasem gwałtownie rosnącego zainteresowania uczniów sprawami kraju i świata. Zdobywane informacje natychmiast wykorzystywano do objaśniania istniejącej rzeczywistości. Przyspieszone dojrzewanie obywatelskie, jakie przypadło w udziale tym kilku rocznikom absolwentów, było zjawiskiem bezprecedensowym w historii szkoły. Młodzież musiała dokonać wyborów określających nie tylko kierunek dalszego kształcenia, ale i postawę etyczną wobec wydarzeń zachodzących w kraju. Uczniowie samodzielnie zdobywali książki autorów dotąd niepublikowanych w oficjalnym obiegu, zarówno te z zakresu literatury pięknej, jak i publicystyki politycznej. Uczęszczali na spotkania z przedstawicielami rodzącego się ruchu społecznego Solidarność. Dyskusje i polemiki na lekcjach historii, języka polskiego, pnos-u (propedeutyka nauki o społeczeństwie) zazwyczaj oddalały tok lekcji od zaplanowanego przez nauczycieli ale owocowały tak wielkim zaangażowaniem uczniów, że dzwonek na przerwę nie oznaczał końca zajęć. Także i wówczas nauczyciele nie zawiedli zaufania młodzieży, wykazując zwykłą ludzką przyzwoitość i wielką dozę tolerancji wobec nie zawsze taktownych manifestacji poglądów swych podopiecznych. W latach osiemdziesiątych byliśmy częścią zespołu składającego się z XXIII Liceum Ogólnokształcącego i Szkoły Podstawowej nr 200, która we wschodniej części budynku zajęła miejsce Technikum Handlowego. Pojawiło się wówczas w życiu liceum sporo nowinek. W połowie lat osiemdziesiątych szkoła podjęła nauczanie młodzieży hospitalizowanej w nowo powstałym szpitalu Centrum Kliniczno-Dydaktycznego Akademii Medycznej (obecnie Uniwersytetu Medycznego w Łodzi) przy ul. Czechosłowackiej. Zadanie to realizowane to było aż do 2013r. Nauczyciele dojeżdżali do leczących się uczniów, udzielając im konsultacji oraz prowadząc lekcje, pomagali uniknąć zaległości w nauce.
Druga młodość: 1991-2005
Niezwykła atmosfera przemian przełomu lat 80. i 90. nie mogła ominąć placówek oświatowych. Zanim pojawiły się pierwsze zmiany programowe, zanim opracowano reformę ustroju szkolnego, zaistniała konieczność nowego określenia miejsca szkoły w środowisku, zdefiniowania jej misji i zadań. Wiązało się to z krytyczną oceną dotychczasowych i poszukiwaniem nowych wzorców wychowawczych. W obliczu ścierających się koncepcji rada pedagogiczna i uczniowie w 1991 roku podjęli decyzję o zmianie patrona. Decyzja ta została zrealizowana połowicznie. XXIII Liceum Ogólnokształcące "pożegnało się" z Ludwikiem Waryńskim zaś dyskusję nad wyborem nowego patrona dopiero rozpoczęto. Wypracowanie konsensusu w tej kwestii było zadaniem wykraczającym poza horyzont kilku miesięcy czy nawet lat. Ten okres w życiu szkoły był bez wątpienia czasem cennej nauki demokratycznych procedur, umiejętności przygotowania propozycji programowych i zdobywania poparcia dla przedstawianych kandydatur. Był też czasem wykuwania nowego wizerunku szkoły. Ścierały się wówczas poglądy: jakie ma być nasze liceum? Jakich uczniów chcielibyśmy wykształcić? Jakie działania mają być naszą wizytówką na zewnątrz? Jakie jest nasze miejsce na, kształtującym się rynku edukacyjnym? Zewnętrznym przejawem tej szerokiej dyskusji był demokratyczny spór o osobę patrona. Chyba nikt z podejmujących decyzję o jego zmianie w 1991 roku nie przypuszczał, że na dopełnienie przyjdzie poczekać 14 lat. Jednak lata 1991-2005 nie zostały zmarnowane, były dla nas latami twórczego poszukiwania tożsamości. Szukaliśmy, błądziliśmy i znajdowaliśmy. Olbrzymi kapitał doświadczeń, wypracowany wówczas, owocuje dziś w nowych warunkach działania szkoły. W roku jubileuszu pięćdziesięciolecia uczyło się w naszej szkole 571 uczniów w jedenastu klasach. Radę Pedagogiczną stanowiło 31 nauczycieli zatrudnionych w pełnym wymiarze godzin i 6 w wymiarze niepełnym. Równocześnie dało się zauważyć, iż skład społeczny uczniów szkoły przestał być już tak homogeniczny jak w pierwszych latach jej istnienia. Powstanie w latach dziewięćdziesiątych, we wschodniej części dzielnicy, osiedli Janów i Olechów, wzmocniło efekt różnicowania struktury zawodowej i dochodowej lokalnej społeczności. Zjawisko to znalazło odzwierciedlenie wśród naszych podopiecznych. Upowszechnienie indywidualnego budownictwa mieszkaniowego i przenoszenie go na tereny mniej zurbanizowane, zaowocowało pojawieniem się wśród wychowanków liceum, obok przedstawicieli "starego" i "nowego" Widzewa, coraz liczniejszej grupy młodzieży z obszarów Łodzi niedawno włączonych w granice administracyjne miasta: Nowosolnej, Mileszek, Andrzejowa. Co więcej, analiza miejsc zamieszkania wskazuje na znaczny odsetek (w 2004 r. 20%) uczniów dojeżdżających z miejscowości powiatu wschodniego łódzkiego a także z dalszych okolic. Głowno, Stryków, Rogów, Kurowice, Koluszki, Wiśniowa Góra stały się rosnącym w znaczenie zapleczem rekrutacyjnym szkoły.
Trzyletnie liceum
Z początkiem roku szkolnego 2002/2003 zbiegły się w XXIII Liceum Ogólnokształcącym wydarzenia otwierające nowy jego etap działalności. Po raz pierwszy progi szkoły przestąpili absolwenci trzyletnich gimnazjów. Rozpoczęła się działalność trzyletniego liceum, pracującego w oparciu o nową podstawę programową. Jednocześnie w klasach trzecich i czwartych naukę kontynuowali uczniowie liceum czteroletniego. W kwietniu 2003 r. uczniowie zorganizowali w szkole referendum akcesyjne, w którym odpowiadali na pytanie "Czy jesteś za wstąpieniem Polski do Unii Europejskiej". Działający pod opieką Moniki Woźniak, nauczycielki wychowania fizycznego, dziewczęcy zespół taneczny, zdobył 11 lutego 2005 r. złoty medal i puchar dla szkoły w zawodach Ruch i Muzyka. Tradycje turystyczno - krajoznawcze liceum, uzupełnione o edukację regionalną znajdują godną kontynuację w działalności koła historyczno - turystycznego (opiekun J. Cielebon) i przedsięwzięciach Macieja Przybylskiego - nauczyciela geografii. Powodem do optymizmu jest również rozwój bazy materialnej szkoły. W ciągu trzech lat udało się pozyskać jedną, nową w pełni wyposażoną pracownię informatyczną i przygotować do zainstalowania zamówionego sprzętu drugą (w dawnej pracowni przysposobienia obronnego). Ponadto nowe centrum multimedialne jest do dyspozycji uczniów i nauczycieli przez cały czas pracy szkoły.
Pod patronatem ks. prof. Józefa Tischnera. 2005 do dziś
Zwieńczeniem kilkuletnich poszukiwań nowej tożsamości szkoły było przyjęcie w sześćdziesiątym, jubileuszowym roku istnienia imienia ks. prof. Józefa Tischnera. Uczniowie i nauczyciele sami w referendum zdecydowali w październiku 2004 o wyborze Józefa Tischnera. Konkurenci byli mocni. Wśród nich Wojciech Jerzy Haas – reżyser, wykładowca łódzkiej PWSTiF. Kilka dni po referendum wybór zaakceptowała Rada XXIII LO. Uzupełnienie nazwy szkoły imieniem patrona dokonało się uchwałą Rady Miasta z 23 marca 2005r.
Od tego czasu przed społecznością naszej szkoły otworzyły się nowe horyzonty i pojawili nowi przyjaciele. Weszliśmy do powiększającej się Rodziny Szkół Tischnerowskich (http://www.tischner.info.pl/szkoly.html) wymieniających doświadczenia i zbliżających do siebie młodzież szkolną z różnych zakątków Polski. Udział uczniów w spotkaniach z kontynuatorami dzieła patrona, w Rajdach Tischnerowskich, w konkursach związanych z życiem i twórczością Józefa Tischnera stał się istotną częścią życia szkoły.
Źródłem naszej radości były od tej pory kontakty z braćmi patrona P. Marianem Tischnerem i P. Kazimierzem Tischnerem. W szczególności Kazimierz Tischner, traktowany jak „ojciec” rodziny szkół, został naszym serdecznym przyjacielem i ukochanym opiekunem.
Od tego czasu mogliśmy pochwalić się również nowym hymnem szkoły – wspólnym Hymnem Rodziny Szkół Tischnerowskich.
Jednym z trwałych owoców współpracy w rodzinie szkół jest cyklicznie organizowany przez nasze liceum Ogólnopolski Konkurs Filozoficzno-Oratorski Na Ścieżkach Życia – Tischnerowskie Drogowskazy. Listopadowe finały konkursu, rozgrywane w naszej placówce podczas Święta Szkoły, budzą wielkie zainteresowanie uczestników z całej Polski. Obok zmagań finalistów prezentujących swe oratorskie popisy jest on okazją do spotkań z naukowcami –kontynuatorami pracy Józefa Tischnera, Członkami Stowarzyszenia Drogami Tischnera, przyjaciółmi i sympatykami szkoły oraz ukochanym Kazimierzem Tischnerem, który nigdy nie odrzucił naszego zaproszenia z tej okazji. W 2014 roku odbyła się VIII edycja konkursu. Edycja pamiętna dla nas, gdyż po raz drugi w zmaganiach konkursowych triumfowała uczennica naszej szkoły. Była nią Aleksandra Tietz z kl. IIIG. Poprzednio taką radość mogliśmy przeżyć w 2011 roku gdy zwyciężczynią zastała Natalia Bogdan z kl. IIIB. Organizacja i popularyzacja konkursu „Tischnerowskie Drogowskazy” jest niepodważalną zasługą : Ewy Sztombki i Ewy Kowalskiej.
W liceum są prowadzone liczne zajęcia mające na celu zainteresowanie młodzieży współczesnymi problemami otaczającego świata. Na stałe podjęliśmy współpracę z Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi, Stowarzyszeniem HaKoach, Fabryką Aktywności Miejskiej UMŁ, Centralną Radą Romów, łódzkim oddziałem IPN. Prowadzimy dla młodzieży warsztaty edukacji prawnej przy współpracy między innymi z adwokatami i Służbą Więzienną uczestniczymy w posiedzeniach sądu. Nasi uczniowie opracowali opisy do map miasta w ramach programu 600 lecie Łodzi. Na stałe prowadzimy edukację filmową i teatralną korzystając z oferty wyspecjalizowanych instytucji. Ostatnio braliśmy udział w projekcie Centrum Dialogu „Łódź w Filmie”. Od wielu lat w szkole istnieje Koło Ratownicze. Dajemy też szanse młodzieży do spotkań z rówieśnikami w Europie w ramach Szkolnego Koła Europejskie EPAS (European Parliament Ambasador School - Szkoła Ambasador Parlamentu Europejskiego).Dzięki programowi "Native Speaker w Każdej Szkole" nasi uczniowie uczniowie mają dostęp do lekcji angielskiego z ponad 1300 native speakerami z platformy Tutlo. Jesteśmy szkołą certyfikowaną. Od niedawna założyliśmy koło turystyczne, dzięki któremu poznajemy Łódź i jej okolice. W liceum działa Koło Debat Oksfordzkich w którym uczestniczą uczniowie klas 1-3. Polonistki prowadzą Koło Żywego Słowa. Nauczyciele wychowania fizycznego zapraszają na dodatkowe zajęcia z siatkówki. Jedną z wielu możliwości jest udział w zajęciach koła historycznego gdzie poznajemy nie tylko naszą przeszłość, ale uczymy się dyskutować i argumentować nasze poglądy. Nie zapominamy o edukacji zdrowotnej. Długofalowo włączyliśmy się w kampanię WHO „uczynienie zdrowia psychicznego i dobrego samopoczucia dla wszystkich globalnym priorytetem”.
W XXIII LO podjęliśmy współpracę z kilkoma instytucjami, wśród nich jest między innymi:
a) Gimnazjum w Bensheim (Niemcy) - współpraca w zakresie wymiany doświadczeń projektu EPAS;
b) Polsko Niemiecka Współpraca Młodzieży - współpraca w zakresie nawiązywania kontaktów ze szkołami w Niemczech, udział w seminarium w Bad Bevensen
c) Organizacja Simulasyon w Turcji - organizacja wyjazdu w ramach projektu Erasmus+ dla nauczycieli
d) współpraca z fundacją MOVE (Move and Develop) - organizacja akredytacji dla naszego liceum do projektu Erasmus+, przygotowanie wyjazdów dla nauczycieli i dla uczniów na październik 2023r.
e) współpraca z Centrum Dialogu Kostiuchnówka.
- Wojewódzki Konkurs Pięknego Czytania - ZGIERZ - nagroda specjalna -wyróżnienie.
- Wojewódzki Konkurs Filmowy ,,Kręci mnie mój zawód"- ŁÓDŹ - II miejsce.
- „Lider profilaktyki HIV/AIDS” zakończone uzyskaniem certyfikatów, szkolenie dla 2 grup wybranej młodzieży z kl. IA, IIP, IIIP, IVR (łącznie 30 osób)„Lider profilaktyki HIV/AIDS” zakończone uzyskaniem certyfikatów, szkolenie dla 2 grup wybranej młodzieży z kl. IA, IIP, IIIP, IVR (łącznie 30 osób)
- „Lider profilaktyki HIV/AIDS” zakończone uzyskaniem certyfikatów, szkolenie dla 2 grup wybranej młodzieży z kl. IA, IIP, IIIP, IVR (łącznie 30 osób)„Lider profilaktyki HIV/AIDS” zakończone uzyskaniem certyfikatów, szkolenie dla 2 grup wybranej młodzieży z kl. IA, IIP, IIIP, IVR (łącznie 30 osób).
- Olimpiada HIV/AIDS – organizowanych przez Stacje Sanitarno-Epidemiologiczną (etap wojewódzki: dwóch uczniów naszej szkoły).
- „Włączamy się do wspólnego działania przeciw HIV/AIDS” – olimpiada PCK (etap wojewódzki: jedna uczennica).
- II miejsce w konkursie międzyszkolnym „Człowiek, równowaga, zdrowie w dziedzinie plakatu profilaktycznego „Poczuj klimat”.
- Ogólnopolska Olimpiada Zdrowia PCK jedna z uczennic jest w trakcie olimpiady.
- Laureatka konkursu ,,Wyklejanki ala Szymborska".
- II miejsca w Polsce w I etapie Ogólnopolskiego Konkursu wiedzy o Kanadzie.
- II miejsce i wyróżnienie w konkursie „o szkodliwości korupcji”.
- Konkurs Logicznego Myślenia (laureat w ubiegłym roku).
Uczniowie mogą korzystać z zajęć pozalekcyjnych organizowanych przez nauczycieli, bezpłatnie. Do zajęć tych zaliczamy zajęcia przedmiotowe z przedmiotów matematyka, j. polski, język obcy jako obcy, biologia, historia, warsztaty laboratoryjne z chemii. Zajęcia mają charakter cykliczny lub są one organizowane okazjonalnie – „matura w ferie - maraton języka polskiego, matematyka”.
Uniwersytet Medyczny w Łodzi (Wydział Farmacji, Ratownictwa) i Wrocławiu (profilaktyka nowotworów),
Wydział Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Łódzkiego,
Politechnika Łódzka
UŁ - Zakład Dydaktyki Geografii - zajęcia pokazowe z geografii dla studentów UŁ
Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna - Wydział Psychologii
Współpraca z Wydziałem Filologicznym Uniwersytetu Łódzkiego
Współpraca z Institut Francais w Polsce,
Wydziałem Filologicznym Uniwersytetu Śląskiego i Katedrą Lingwistyki Stosowanej Politechniki Śląskiej